Table of Links Abstrakcija i uvod 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Extents and ways in which AI has been inspired by understanding of the brain 1.1 Computational models 1.2 Artificial Neural Networks 
 
 Embodiment of conscious processing: hierarchy and parallelism of nested levels of organization 
 
 
 
 Evolution: from brain architecture to culture 3.1 Genetic basis and epigenetic development of the brain 3.2 AI and evolution: consequences for artificial consciousness 
 
 Spontaneous activity and creativity 
 
 Conscious vs non-conscious processing in the brain, or res cogitans vs res extensa 
 
 AI consciousness and social interaction challenge rational thinking and language Zaključak, priznanja i reference 3.2 AI i evolucija: posljedice za veštačku svest Da li je nedostatak evolucije homologne čoveku prekid za AI da postigne ljudsku svesnu obradu? Čak i ako AI nema strogo filogenetsku evoluciju (budući da je čovek napravljen), može imati ontogenetski razvoj (npr. kroz nenadzorovano učenje) koji u principu može omogućiti AI-u da postigne kapacitete koje izvorno nisu programirali programeri. Možemo li reći da je ovaj oblik AI sposoban učiti iz iskustva, i tako razviti veštački oblik „habitus“, „temperament“ i „karakter“? Iako postoje nedavne računalne studije o kulturnoj evoluciji koje pokazuju kako AI agenti mogu deliti informacije jedni od drugih i naučiti obavljati zadatke (arXiv:2206.05060) (Colas, Karch, Moulin-Frier, & Oudeyer, 2022), u ovoj fazi AI uglavnom nedostaje epigenetski razvoj homologan ljudskom. Budući da ljudsko iskustvo i kultura proizlaze iz epigeneze, u osnovi slijedi da AI (i dalje) nema iskustva i kulture, barem iste vrste i sa istom sofisticiranosti kao i kod ljudi. Evolucijska analiza (Kanaev, 2022) zajedno s ispitivanjem razvojnih podataka za ljudsko novorođenče (Lagercrantz & Changeux, 2009, 2010) su sugerirali da se ljudska „svjesna obrada“ razvija korak po korak (Changeux, 2006, 2017). (i) Najniži nivo „minimalne svesti“ za jednostavne organizme, kao što su pacovi ili mišići, karakterizira sposobnost da se pokaže spontana motorička aktivnost i da se stvore reprezentacije, na primer, iz vizualnog i slušnog iskustva, da se pohrane u dugoročnom pamćenju i koriste, na primjer, za pristup i izbjegavanje ponašanja i za ono što se naziva istraživačkim ponašanjem. 25-30 nedelja preranog fetusa, prema (Lagercrantz, 2016), dostigao bi fazu sazrijevanja mozga analogna (iako ne identična) s novorođenom pacem/mišem; on/ona može obrađivati taktilne i bolne podražaje u senzornoj skorpi (Bartocci, Bergqvist, Lagercrantz, & Anand, 2006), bi percipirao bol i tako bi pokazao znakove minimalne svesti; (ii) ‘rekurzivna svest’ (Zelazo, Craik, & Booth, 2004), koja je prisutna, na primjer, u vervet majmunima (možda i u nekim pticama), manifestira se funkcionalnom upotrebom objekata i proto-deklarativnim ukazivanjem; organizmi na ovom nivou mogu pokazati složene društvene interakcije, oponašanje, društveno referenciranje i zajedničku pažnju; poseduju sposobnost da istovremeno drže nekoliko mentalnih predstavki u memoriji, i sposobni su da procene odnose samog sebe; oni pokazuju elementarne oblike rekurzivnosti u rukovanju predstavama, ali bez uzajamnog razumijevanja; uz ove linije, novorođenče pokazuje senzorsku svest, sposobnost da izraža emocije i mentalne procese predstavke (tj (iii) eksplicitna „samozavest“ se razvija u dojenčadi na kraju druge godine, zajedno s radnim i epizodnim pamćenjem i nekim osnovnim aspektima govora; karakterizira ga samopoznavanje u ogledalnim testovima i korištenje pojedinačnih proizvoljnih pravila sa samostalno razlikovanjem (Lou, Changeux, & Rosenstand, 2017; Posner & Rothbart, 2007); u određenoj meri šimpanzi mogu dostići ovaj nivo (Boakes, 1984); (iv) ‘reflektivna svest’, teorija uma i potpuno svesno iskustvo, sa ontologijom i reportažom u prvoj osobi, postiže puni razvoj kod ljudi i razvija se nakon 3 do 5 godina kod djece. U trenutku rođenja, svi važni dugoročni vlakni su već na mjestu (Dubois, Kostovic, & Judas, 2015), iako još uvek nezrel. Elektrofiziološki potpis svesne obrade - homologan GNW upaljenju kod odraslih ljudi - zabilježen je u bebama u dobi od 5, 12 i 15 meseci (Dehaene-Lambertz & Spelke, 2015; Kouider et al., 2013). Ukratko, subjektivno iskustvo argumentirajuće proizlazi iz vremenski produženog procesa epigenetskog razvoja (tj. promena u moždanoj connectomiki koja na kraju menja broj neurona i njihove veze u mozgovnoj mreži). Drugim rečima, svest je proces koji zavisi i oblikuje (više ili manje) vremenski produžene interakcije između organizma (posebno njegovog mozga) i okoline. U stvari, AI ne doživljava svijet, niti ima teoriju uma (Pennartz, 2024): digitalna AI obrađuje informacije u formatu drugačijem od ljudskog, što čini svet kojem AI može pristupiti značajno drugačijim od svijeta kojem ljudi imaju pristup. Osim toga, s obzirom na ove različite moguće razvojne faze svesti, pokušaji da se razvije veštačka svesna obrada trebali bi odrediti koju određenu fazu ciljaju. Do sada se ne očekuje da raznovrsne inteligencijske inteligencije, uključujući neuromorfne pristupe, pokažu sve karakteristike punog svesnog iskustva kod ljudi. Oni se ipak mogu kvalificirati za neke karakteristične karakteristike kao što su traga trajnog radnog pamćenja, globalna integracija i donošenje odluka. Mogu dostići razinu onoga što smo nazvali „minimalna svest“, ili možda neke značajke „rekurzivne svesti“, ali ni „samozavest“ ni „reflektivna svest“ ne izgledaju implementibilno u veštačkim sistemima u ovom trenutku. Iako to nije glavni trend u AI, Alan Turing je već 1950. predložio da razmotri razvoj kao paradigmu za stvaranje i podučavanje AI kao što bismo mogli naučiti dijete. U zaključku, trenutni AI sistemi, posebno neuro-mimetski robotički sustavi koji simuliraju specifične računalne modele mozga, ograničeni su u proizvodnji varijabilnosti iz iste funkcionalne organizacije računskog modela što rezultira darvinističkom biološkom evolucijom i epigenetskim razvojem kroz selekciju i pojačavanje. Takođe, trenutni AI sustavi nemaju dugotrajan postnatalni razvoj mozga što dovodi do višestrukih nestalih epigenetskih sinapsnih selekcija kao "otisaka" iz fizičkog, biološkog i socijalno-kulturnog okruženja. To znači da do danas AI ima ograničen kapacitet za evolucijski i epigenetski razvoj analogan ljudskom mozgu. Ne možemo samo na toj osnovi teorijski isključiti da sustavi dubokog učenja jednog dana mogu doći da odgovore na učenje i iskustvo na način koji se može opisati kao epigenetski odnos sa okolinom. 
 
 
 
 
 Autori : (1) Michele Farisco, Centar za istraživačku etiku i bioetiku, Odjel za javno zdravlje i znanost o skrbi, Univerzitet Uppsala, Uppsala, Švedska i Institut za biologiju i molekularnu genetiku Biogem, Ariano Irpino (AV), Italija; (2) Kathinka Evers, Centar za istraživačku etiku i bioetiku, Odjel za javno zdravlje i znanost o skrbi, Univerzitet u Uppsali, Uppsala, Švedska; (3) Jean-Pierre Changeux, Odjel za neuroznanosti, Institut Pasteur i Collège de France Paris, Francuska. Authors: (1) Michele Farisco, Centar za istraživačku etiku i bioetiku, Odjel za javno zdravlje i znanost o skrbi, Univerzitet Uppsala, Uppsala, Švedska i Institut za biologiju i molekularnu genetiku Biogem, Ariano Irpino (AV), Italija; (2) Kathinka Evers, Centar za istraživačku etiku i bioetiku, Odjel za javno zdravlje i znanost o skrbi, Univerzitet u Uppsali, Uppsala, Švedska; (3) Jean-Pierre Changeux, Odjel za neuroznanosti, Institut Pasteur i Collège de France Paris, Francuska. 
 
 Ovaj dokument je dostupan na archiv pod licencom CC BY 4.0 DEED. Ovaj dokument je dostupan na archiv pod licencom CC BY 4.0 DEED. Dostupno u Arhivu

Part of HackerNoon's growing list of open-source research papers, promoting free access to academic material.

PHENOMENOLOGY.tech

Phenomenology explores the depths of consciousness, fostering a deeper understanding of the world.

Can AI Grow Up? Why Robots Don’t Have Childhoods (Yet)

About Author

KOMENTARI

HANG TAGS

OVAJ ČLANAK JE PREDSTAVLJEN U

Related Stories

Light-Mode

Classic

Newspaper

Dark-Mode

Neon Noir

Minty

HN StartUps