ການສື່ສານທີ່ມີປະສິດທິພາບໃນການສົນທະນາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ: 6 ກົດລະບຽບທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມ

ເພື່ອບັນລຸເປົ້າຫມາຍຂອງພວກເຮົາ, ພວກເຮົາຈໍາເປັນຕ້ອງຕິດຕໍ່ສື່ສານທີ່ດີກັບຄົນອື່ນ. ແຕ່, ແທນທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມການສົນທະນາທີ່ມີສຸຂະພາບດີໃນເວລາທີ່ມັນສໍາຄັນທີ່ສຸດ, ພວກເຮົາມັກຈະຢູ່ໃນພຶດຕິກໍາທີ່ບໍ່ດີທີ່ສຸດຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຮົາຫຼິ້ນເກມທີ່ໂງ່ແລະມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ — ໂຕ້ຖຽງ, ການໂຈມຕີ, ການຈັດການ, ຫຼືການທໍາງານໃນວິທີການເອົາຊະນະຕົນເອງອື່ນໆ. ການສົນທະນາທີ່ຍາກໂດຍທໍາມະຊາດແມ່ນ tricky. ພວກເຂົາເປັນຫົວຂໍ້ touchy ທີ່ບໍ່ມີໃຜມັກເວົ້າກ່ຽວກັບ. ເຂົາເຈົ້າມີສ່ວນຮ່ວມໃນການແກ້ໄຂຄວາມແຕກຕ່າງຂອງຄວາມຄິດເຫັນ, ບັນຫາທາງດ້ານອາລົມ, ຫົວຂໍ້ທີ່ລະອຽດອ່ອນ, ຫຼືເຫດຜົນອື່ນໆທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຂັດແຍ້ງ—ອັນໃດກໍຕາມທີ່ພວກເຮົາຫາຍາກທີ່ຈະເວົ້າເຖິງ. ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມທ້າທາຍເພາະວ່າພວກເຂົາຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພວກເຮົານໍາທາງຜ່ານຄວາມບໍ່ສະບາຍ, ຄວາມບໍ່ແນ່ນອນ, ແລະຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ສັບສົນຫຼາຍ. ການເລີ່ມຕົ້ນການສົນທະນາແມ່ນການກະ ທຳ ຂອງຄວາມກ້າຫານ. ເມື່ອເຈົ້າເລີ່ມການສົນທະນາ, ເຈົ້າກ້າວເຂົ້າສູ່ສິ່ງທີ່ບໍ່ຮູ້ຢ່າງຢ້ານ. ຄົນອື່ນຈະຕອບສະຫນອງຄວາມເອື້ອອໍານວຍຫຼືບໍ່ເອື້ອອໍານວຍ? ມັນຈະເປັນການແລກປ່ຽນທີ່ເປັນມິດຫຼືເປັນສັດຕູ? ມີຄວາມຮູ້ສຶກກ່ຽວກັບການຢູ່ໃນຂອບ. nanosecond ຂອງອາວະກາດນັ້ນແລະການບໍ່ຮູ້ສາມາດຂົ່ມຂູ່. ມັນສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມອ່ອນແອຂອງເຈົ້າ. — Sakyong Mipham ພວກເຮົາຫຼີກລ້ຽງ ເພາະວ່າມັນງ່າຍຂຶ້ນຫຼາຍທີ່ຈະຫຼີກເວັ້ນສະຖານະການທີ່ລະບາຍອາລົມແລະຫມົດສະຕິກ່ວາທີ່ຈະກ້າວເຂົ້າໄປໃນພວກເຂົາຢ່າງມີສະຕິ. ການສົນທະນາທີ່ຍາກ ແຕ່ການຍົກເລີກການສົນທະນາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກແມ່ນເປັນຄວາມຄິດທີ່ບໍ່ດີເພາະວ່າ: ບັນຫາທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂເພີ່ມຂຶ້ນໃນໄລຍະ. ສິ່ງທີ່ເຄີຍເປັນບັນຫາທີ່ສາມາດຄຸ້ມຄອງໄດ້ນັ້ນຈະກາຍເປັນບັນຫາໃຫຍ່ກວ່າ ຖ້າບໍ່ໄດ້ແກ້ໄຂໃຫ້ທັນເວລາ. ຄວາມກັງວົນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງກ່ຽວກັບບັນຫາທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຕໍ່ສຸຂະພາບຈິດຂອງເຈົ້າແລະນໍາໄປສູ່ຄວາມເຄັ່ງຕຶງ, ຄວາມວິຕົກກັງວົນ, ແລະແມ້ກະທັ້ງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມສິ້ນຫວັງ. ເມື່ອບັນຫາທີ່ສໍາຄັນຖືກລະເວັ້ນຫຼືຖືກກວາດລ້າງພາຍໃຕ້ຜ້າພົມ, ມັນສາມາດທໍາລາຍຄວາມໄວ້ວາງໃຈ, ສ້າງຄວາມຄຽດແຄ້ນ, ແລະທໍາລາຍຄວາມສໍາພັນ. ບໍ່ວ່າການສົນທະນາຈະຍາກປານໃດກໍຕາມ, ເຈົ້າບໍ່ສາມາດວາງມັນອອກຫຼືຊັກຊ້າມັນຕະຫຼອດໄປ. ການແກ້ໄຂບັນຫາໂດຍກົງ, ການສະຫນອງຄວາມແຈ່ມແຈ້ງ, ແລະການຊອກຫາການປິດສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານໄດ້ຮັບຄວາມໄວ້ວາງໃຈ, ແລະຄວາມເຄົາລົບແລະຍັງບັນເທົາຄວາມກົດດັນ. ແຕ່ເພື່ອຈັດການການສົນທະນາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກໄດ້ດີ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງປະຕິບັດຕາມການປະຕິບັດການສື່ສານທີ່ດີ. ນີ້ແມ່ນຫົກກົດລະບຽບຂອງການສື່ສານທີ່ມີປະສິດທິພາບໃນການສົນທະນາທີ່ເຄັ່ງຄັດ: ກົດລະບຽບ 1: ຢ່າເຮັດໃຫ້ມັນເປັນສ່ວນຕົວ ຮັກສາການສົນທະນາກ່ຽວກັບພຶດຕິກໍາສະເພາະ; ຢ່າເຮັດໃຫ້ມັນກ່ຽວກັບບຸກຄົນ. ບຸກຄົນທີ່ຢູ່ເບື້ອງອື່ນໆຂອງການສົນທະນາສາມາດຮູ້ສຶກວ່າທ່ານກໍາລັງຖືກຕັດສິນພາຍໃນສອງສາມນາທີທໍາອິດໂດຍອີງໃສ່ໂຕນແລະພາສາຮ່າງກາຍຂອງທ່ານ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາປິດລົງ - ໂດຍສົມມຸດວ່າບໍ່ມີຫຍັງທີ່ພວກເຂົາເວົ້າຈະປ່ຽນໃຈຂອງເຈົ້າ - ຫຼືປ່ຽນການສົນທະນາໃຫ້ເປັນການໂຕ້ຖຽງ - ເພື່ອພິສູດວ່າພວກເຂົາຖືກຕ້ອງແລະເຈົ້າຜິດ. ຈຸດປະສົງຂອງເຈົ້າບໍ່ແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ສຶກບໍ່ດີໂດຍການໂຈມຕີລັກສະນະຂອງເຂົາເຈົ້າຫຼືທ້າທາຍວ່າພວກເຂົາເປັນໃຜ - ພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າເຈັບປວດທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາທົນທານຕໍ່ສິ່ງທີ່ທ່ານເວົ້າ. ຕົວຢ່າງ: ແທນທີ່ຈະ: ທ່ານກໍາລັງຄອບຄອງ. *ເມື່ອທ່ານຂັດຂວາງຄົນອື່ນ ແລະບໍ່ໃຫ້ພວກເຂົາເວົ້າ, ມັນເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຄິດວ່າເຈົ້າບໍ່ສົນໃຈຄວາມຄິດເຫັນຂອງເຂົາເຈົ້າ.* ເວົ້າແນວນີ້: ແທນທີ່ຈະ: ເຈົ້າເວົ້າຫຍາບຄາຍ. ເວົ້າແນວນີ້: ເມື່ອເຈົ້າເວົ້າກັບຄົນອື່ນດ້ວຍສຽງດັງ ຫຼືສະແດງຄວາມໂມໂຫຂອງເຈົ້າ, ເຈົ້າຈະສູນເສຍຄວາມໄວ້ວາງໃຈແລະຄວາມນັບຖື. ແທນທີ່: ເຈົ້າເປັນຄົນໂງ່. ເວົ້າແບບນີ້: ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າບາງເລື່ອງອາດຈະຍາກສຳລັບເຈົ້າ. ແຕ່ເຈົ້າຕ້ອງຖາມຄຳຖາມ ຫຼືຊອກຫາຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງ ເມື່ອທ່ານບໍ່ໄດ້ຮັບພວກມັນ. ພວກເຮົາໄດ້ສົນທະນາກ່ຽວກັບຄວາມຕ້ອງການນີ້ຫຼາຍຄັ້ງແລະທຸກໆຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າເຈົ້າເຂົ້າໃຈດີ, ແຕ່ສອງສາມມື້ຕໍ່ມາພວກເຮົາກໍ່ກັບຄືນສູ່ສີ່ຫລ່ຽມ. ຄໍາຖະແຫຼງທີ່ທໍາອິດຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນປ້ອງກັນໃນທັນທີໃນຂະນະທີ່ຄໍາທີ່ສອງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີໂອກາດທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມໃນການສົນທະນາທີ່ສ້າງສັນ. ຄວາມເຄົາລົບແມ່ນຄ້າຍຄືອາກາດ. ຕາບໃດທີ່ມັນມີຢູ່, ບໍ່ມີໃຜຄິດກ່ຽວກັບມັນ. ແຕ່ຖ້າທ່ານເອົາມັນໄປ, ມັນແມ່ນທັງຫມົດທີ່ປະຊາຊົນສາມາດຄິດກ່ຽວກັບ. ຄົນທັນທີຮັບຮູ້ຄວາມບໍ່ເຄົາລົບໃນການສົນທະນາ, ປະຕິສໍາພັນບໍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບຈຸດປະສົງຕົ້ນສະບັບ - ປະຈຸບັນນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບການປົກປ້ອງກຽດສັກສີ. — Ron McMillan ກົດລະບຽບ 2: ປະຕິບັດການສື່ສານທີ່ຊັດເຈນແລະຊັດເຈນ ຮັກສາມັນສັ້ນ. ເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຕ້ອງເວົ້າໂດຍບໍ່ຕີອ້ອມພຸ່ມໄມ້. ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງມີຄວາມສະເພາະເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຂົາເຂົ້າໃຈຄວາມກັງວົນຂອງເຈົ້າໂດຍບໍ່ຕ້ອງຈົມນ້ໍາພວກເຂົາຢູ່ໃນຂໍ້ມູນທີ່ບໍ່ຈໍາເປັນ. ໂດຍປົກກະຕິ, ຕົວຢ່າງຫຼືສອງອັນຄວນພຽງພໍເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຂົາເຊື່ອມຕໍ່ແລະເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງທ່ານເຂົ້າມາ. ຕົວຢ່າງ: ສະຖານະການ: ຜູ້ຈັດການຂອງເຈົ້າມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະໂທຫາຕອນເດິກເຊິ່ງລົບກວນເວລາກາງຄືນກັບຄອບຄົວຂອງເຈົ້າ. ຢ່າ: ບ້າກ່ຽວກັບມັນ ຫຼືຄາດຫວັງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະອ່ານລະຫວ່າງສາຍຕ່າງໆໂດຍບໍ່ບອກຄວາມເປັນຫ່ວງຂອງເຈົ້າຢ່າງຈະແຈ້ງ. ເຮັດ: ບອກເຂົາເຈົ້າວ່າການໂທຂອງເຂົາເຈົ້າໃນເວລາກາງຄືນເຮັດໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການໃຊ້ເວລາທີ່ມີຄຸນນະພາບກັບຄອບຄົວຂອງເຈົ້າ ແລະເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງຕ້ອງການເວລາຢຸດເຮັດວຽກນັ້ນເພື່ອປະກອບສ່ວນຢ່າງມີປະສິດທິພາບຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ. ສະຖານະການ: ສະມາຊິກທີມຂອງເຈົ້າມີນິໄສທີ່ບໍ່ສົນໃຈຄວາມຄິດແລະຄວາມຄິດເຫັນຂອງຄົນອື່ນ. ຢ່າ: ແບ່ງປັນຄຳແນະນຳທົ່ວໄປກ່ຽວກັບການຊອກຫາທັດສະນະທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ຫຼື ຊຸກຍູ້ການມີສ່ວນຮ່ວມຫຼາຍຂຶ້ນຈາກຜູ້ອື່ນໃນການສົນທະນາ. ເຂົາເຈົ້າມັກຈະບໍ່ສົນໃຈມັນ. ເຮັດ: ແບ່ງປັນຕົວຢ່າງຈາກການສົນທະນາຫຼືກອງປະຊຸມທີ່ຜ່ານມາທີ່ພວກເຂົາບໍ່ສົນໃຈຂໍ້ມູນຂອງຄົນອື່ນ. ຖາມເຂົາເຈົ້າວ່າເຂົາເຈົ້າຈະມີຄວາມຮວມຕົວກັນຫຼາຍຂຶ້ນແນວໃດເພື່ອກ້າວໄປຂ້າງໜ້າ. ສະຖານະການ: ທ່ານກໍາລັງຜ່ານໄປສໍາລັບໂອກາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ທ່ານຄິດວ່າທ່ານສົມຄວນ. ຢ່າ: ຈົ່ມກັບຜູ້ຈັດການຂອງເຈົ້າກ່ຽວກັບການຕັດສິນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າຫຼືສະແດງຄວາມເສຍໃຈທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ທ່ານຕ້ອງການ. ເຮັດ: ສະແດງຄວາມຜິດຫວັງຂອງເຈົ້າ, ແຕ່ສະແດງຄວາມເຄົາລົບຕໍ່ການຕັດສິນໃຈຂອງພວກເຂົາ. ພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ເຈົ້າຂາດ ແລະວິທີທີ່ເຈົ້າສາມາດປົກປິດຊ່ອງຫວ່າງເຫຼົ່ານັ້ນໃຫ້ໄດ້ຮັບໂອກາດດັ່ງກ່າວໃນຄັ້ງຕໍ່ໄປ. ຖ້າເຈົ້າຕ້ອງການທີ່ຈະມີຄວາມໝັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ—ເວົ້າຊ້າໆ, ຊັດເຈນ, ຊັດເຈນ, ແລະເຈດຕະນາ. ການຕິດຕໍ່ສື່ສານດ້ວຍຄວາມແຈ່ມແຈ້ງບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານສ້າງຄວາມເຊື່ອຫມັ້ນໃນຕົວເອງຫຼາຍຂຶ້ນ, ແຕ່ມັນຈະກະຕຸ້ນຄວາມນັບຖືຈາກຄົນອື່ນ. — Susan C. Young ກົດລະບຽບ 3: ສຸມໃສ່ຜົນກະທົບ, ບໍ່ແມ່ນຄວາມຮູ້ສຶກ ອະທິບາຍຜົນກະທົບຂອງພຶດຕິກໍາ, ການກະທໍາ, ຫຼືຄວາມບໍ່ປະຕິບັດໂດຍສະເພາະ. ການເວົ້າກ່ຽວກັບຜົນກະທົບທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມຂອງສະຫມອງທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ອື່ນຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂຢ່າງຫ້າວຫັນ, ກົງກັນຂ້າມກັບການເຮັດໃຫ້ມັນກ່ຽວກັບອາລົມທີ່ຂັດຂວາງຄວາມສາມາດໃນການຄິດຂອງພວກເຂົາຢ່າງຈະແຈ້ງແລະເຮັດໃຫ້ມັນຍາກສໍາລັບພວກເຂົາທີ່ຈະສົມເຫດສົມຜົນສະຖານະການ. ຕົວຢ່າງ: ຖ້າເພື່ອນຮ່ວມງານມີນິໄສທີ່ຈະໃຊ້ພາສາທີ່ດູຖູກຢູ່ໃນບ່ອນເຮັດວຽກ, ແທນທີ່ຈະສະແດງຄວາມກຽດຊັງຂອງເຈົ້າ, ບອກເຂົາເຈົ້າວ່າມັນມີຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ການຮ່ວມມືຂອງເຈົ້າ. ຖ້າຜູ້ຈັດການຂອງທ່ານສືບຕໍ່ຍົກເລີກກອງປະຊຸມຫນຶ່ງຕໍ່ຫນຶ່ງ, ແທນທີ່ຈະສະແດງຄວາມອຸກອັ່ງຂອງເຈົ້າ, ອະທິບາຍວ່າເປັນຫຍັງບໍ່ມີການສົນທະນາດັ່ງກ່າວຈໍາກັດການເຕີບໂຕຂອງເຈົ້າ. ຖ້າສະມາຊິກໃນທີມພະຍາຍາມເອົາສິນເຊື່ອສໍາລັບແນວຄວາມຄິດຂອງເຈົ້າ, ແທນທີ່ຈະຖືກລົບກວນ, ເຮັດໃຫ້ມັນຊັດເຈນວ່າເຈົ້າຈະຢຸດການແບ່ງປັນຄວາມຄິດຂອງເຈົ້າກັບພວກເຂົາຖ້າພວກເຂົາສືບຕໍ່ປະພຶດແບບນີ້. ການສຸມໃສ່ຜົນກະທົບບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າທ່ານບໍ່ສົນໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງທ່ານຫຼືບໍ່ຄວນກ່າວເຖິງພວກມັນທັງຫມົດ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ການຮັກສາຈຸດສຸມກ່ຽວກັບຜົນກະທົບໃນຂະນະທີ່ເພີ່ມຄວາມຮູ້ສຶກເຂົ້າໄປໃນການປະສົມປະສານເພື່ອນໍາພາການສົນທະນາແມ່ນຍຸດທະສາດທີ່ມີປະສິດທິພາບສູງທີ່ຈະຄວບຄຸມສະຖານະການແລະມີສ່ວນຮ່ວມກັບຜູ້ອື່ນດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂທີ່ຕົກລົງກັນໄດ້. ກົດລະບຽບ 4: ຊີ້ແຈງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້າ ໃນການສົນທະນາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ, ຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງຕີຄວາມຕັ້ງໃຈຫຼືຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້າຜິດແມ່ນຂ້ອນຂ້າງສູງ. ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ວ່າມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະບອກຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້າຢ່າງຈະແຈ້ງ. ເພື່ອເຮັດສິ່ງນີ້, ໃຊ້ຄໍາຖະແຫຼງທີ່ກົງກັນຂ້າມ. ຄໍາຖະແຫຼງທີ່ກົງກັນຂ້າມແມ່ນຄໍາສັ່ງຫ້າມ / ເຮັດທີ່: ແກ້ໄຂຄວາມກັງວົນຂອງເຂົາເຈົ້າຫຼືຄວາມເຂົ້າໃຈຜິດກ່ຽວກັບຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້າ (ຢ່າ: ສິ່ງທີ່ທ່ານບໍ່ຕັ້ງໃຈ). ຊີ້ແຈງຈຸດປະສົງທີ່ແທ້ຈິງຂອງເຈົ້າ (ເຮັດ: ສິ່ງທີ່ເຈົ້າຕັ້ງໃຈ). ຕົວຢ່າງ: [ຢ່າ] ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມເວົ້າວ່າຄວາມຄິດຂອງເຈົ້າບໍ່ຄຸ້ມຄ່າທີ່ຈະສົນທະນາ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າຫຼາຍຈຸດທີ່ທ່ານໄດ້ຍົກຂຶ້ນມາແມ່ນມີຄຸນຄ່າທີ່ສຸດ. [ເຮັດ] ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້ອຍຕ້ອງການຮັບປະກັນວ່າພວກເຮົາຍັງພິຈາລະນາທາງເລືອກອື່ນກ່ອນທີ່ຈະຕັດສິນໃຈ. [ຢ່າ] ມັນບໍ່ແມ່ນວ່າຂ້ອຍບໍ່ເຫັນຄຸນຄ່າການເຮັດວຽກຂອງເຈົ້າຫຼືຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຈົ້າທີ່ເຈົ້າໄດ້ໃສ່ໃນການສະເຫນີນີ້. ຂ້ອຍສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າການຄົ້ນຄວ້າຂອງເຈົ້າແມ່ນກວ້າງຂວາງແລະກວມເອົາທຸກຂົງເຂດທີ່ສໍາຄັນ. [ເຮັດ] ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າມັນຈະເປັນປະໂຫຍດທີ່ຈະເອົາການປ່ຽນແປງທີ່ຜ່ານມາໃນຍຸດທະສາດ org ເຂົ້າໃນການພິຈາລະນາແລະການປະເມີນຄືນການສະເຫນີນີ້. [ຢ່າ] ເປົ້າໝາຍຂອງຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນການຕໍານິຕິຕຽນໃຜສໍາລັບຄວາມຜິດພາດທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບໂຄງການສຸດທ້າຍຂອງພວກເຮົາ. [ເຮັດ] ເຈດຕະນາຂອງຂ້ອຍແມ່ນເພື່ອຮຽນຮູ້ຈາກປະສົບການນັ້ນເພື່ອເບິ່ງວ່າພວກເຮົາຈະສາມາດປ້ອງກັນຄວາມຜິດພາດດັ່ງກ່າວຢ່າງຕັ້ງຫນ້າໄດ້ແນວໃດ. ຄວາມຕັ້ງໃຈແມ່ນຫນຶ່ງໃນກໍາລັງທີ່ມີອໍານາດທີ່ສຸດຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ເຈົ້າຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດເມື່ອທ່ານເຮັດສິ່ງຫນຶ່ງຈະກໍານົດຜົນໄດ້ຮັບສະເຫມີ. — Brenna Yovanoff ກົດລະບຽບ 5: ຊອກຫາທໍາອິດເພື່ອເຂົ້າໃຈ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຈະເຂົ້າໃຈ ຖ້າເຈົ້າຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນໄດ້ຍິນທັດສະນະຂອງເຈົ້າ, ຈົ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກໄດ້ຍິນແລະເຂົ້າໃຈກ່ອນ. ຢ່າພະຍາຍາມບັງຄັບທັດສະນະຂອງເຈົ້າຫຼືສົມມຸດວ່າພວກເຂົາຕັ້ງໃຈ. ໃຫ້ໂອກາດເຂົາເຈົ້າແບ່ງປັນວິທີທີ່ເຂົາເຈົ້າເບິ່ງສະຖານະການ, ຂະບວນການຄິດຂອງເຂົາເຈົ້າແນວໃດ, ຫຼືສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າປະຕິບັດວິທີການສະເພາະໃດຫນຶ່ງ. ການເຮັດຊໍ້າສິ່ງທີ່ທ່ານຕ້ອງການຈະບົ່ງບອກພຽງແຕ່ຈະນໍາໄປສູ່ການຊຸກຍູ້ກັບຄືນ. ຄົນອື່ນມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະຟັງເຈົ້າຫຼາຍຂື້ນເມື່ອເຈົ້າຟັງເຂົາເຈົ້າກ່ອນດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຂົ້າໃຈ ແລະສະແດງຄວາມເຄົາລົບຕໍ່ທັດສະນະຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຝຶກຟັງປະສິດທິຜົນ: ຊອກຫາຄວາມແຈ່ມແຈ້ງແລະເຊື້ອເຊີນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ສົນທະນາໂດຍການຖາມຄໍາຖາມເປີດ. "ບອກຂ້ອຍຕື່ມ..." "ຊ່ວຍຂ້ອຍເຂົ້າໃຈ ... " "ອະທິບາຍມັນໃຫ້ຂ້ອຍ ... " "ເຈົ້າຄິດແນວໃດກ່ຽວກັບ ... " "ຂ້ອຍຢາກເຂົ້າໃຈວ່າເຈົ້າມາຈາກໃສ ... " "ເຈົ້າສາມາດແບ່ງປັນຕື່ມອີກເລັກນ້ອຍກ່ຽວກັບວິທີທີ່ເຈົ້າເຫັນສິ່ງຕ່າງໆ ...?" ຂ້າມໄປເໜືອກວ່າຄຳເວົ້າເຖິງການສື່ສານທີ່ບໍ່ແມ່ນຄຳເວົ້າ—ນ້ຳສຽງ, ທ່າທາງມື, ແລະພາສາທາງກາຍ. ຢ່າຂັດຂວາງຫຼືປ້ອງກັນເພື່ອໃຫ້ຂໍ້ຄວາມຂອງທ່ານຜ່ານ. ແບ່ງປັນສິ່ງທີ່ທ່ານຕ້ອງການຖ່າຍທອດໂດຍການເວົ້າເມື່ອພວກເຂົາເຮັດສຳເລັດ ຢ່າພະຍາຍາມຫາຈຸດເດັ່ນ. ການສົນທະນາບໍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບທ່ານ. ຮັບຮູ້ຄວາມຮູ້ສຶກແລະທັດສະນະຂອງເຂົາເຈົ້າ. ການຮັບຮູ້ບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າທ່ານເຫັນດີກັບພວກເຂົາ. ມັນພຽງແຕ່ຫມາຍຄວາມວ່າເຈົ້າເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຂົາເຈົ້າ. "ຈາກສິ່ງທີ່ທ່ານບອກຂ້ອຍ, ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກຕື້ນຕັນໃຈ." "ຂ້ອຍເຫັນວ່າເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມກົດດັນແທ້ໆຈາກເລື່ອງນີ້." "ຖ້າຂ້ອຍເຂົ້າໃຈເຈົ້າຖືກຕ້ອງ, ເຈົ້າເປັນບ້າໃນຕອນນີ້ ... " ສົນທະນາກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການສົນທະນາໃນປະຈຸບັນ. ຢູ່ໃນການຕິດຕາມ. ຫຼີກເວັ້ນການໄປນອກຫົວຂໍ້. ຍ້າຍຈາກຄວາມແນ່ນອນໄປສູ່ຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ. ມີວິທີດຽວທີ່ຈະເຂົ້າໃຈເລື່ອງຂອງຄົນອື່ນ, ແລະນັ້ນແມ່ນໂດຍການຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ. ແທນທີ່ຈະຖາມຕົວເອງວ່າ, “ເຂົາເຈົ້າຄິດແນວນັ້ນໄດ້ແນວໃດ?!” ຖາມຕົວເອງວ່າ, "ຂ້ອຍສົງໄສວ່າພວກເຂົາມີຂໍ້ມູນຫຍັງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ມີ?" ແທນທີ່ຈະຖາມວ່າ, “ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນແນວໃດ?” ຖາມວ່າ, “ເຂົາເຈົ້າຈະເຫັນໂລກແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດທີ່ທັດສະນະຂອງເຂົາເຈົ້າມີຄວາມໝາຍ?” ແນ່ນອນວ່າ locks ພວກເຮົາອອກຈາກເລື່ອງຂອງເຂົາເຈົ້າ; ຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຢູ່ໃນ. — Douglas Stone ກົດລະບຽບ 6: ຮັກສາຄວາມສະຫງົບຂອງເຈົ້າ ຖ້າຄົນອື່ນຫັນມາປ້ອງກັນ ຫຼື ພັດເອົາສິ່ງຂອງຂຶ້ນ, ຢ່າຕອບໂຕ້ກັບປະຕິກິລິຍາຫຼາຍເກີນໄປ. ພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ການສົນທະນາກັບຄືນມາໂດຍສະຫງົບ, ກົງກັນຂ້າມ, ຖາມຄໍາຖາມ, ແລະສະແດງຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນເພື່ອເຂົ້າໃຈຄວາມຄິດແລະຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຖິງແມ່ນວ່າຫຼັງຈາກພະຍາຍາມຍຸດທະສາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນເພື່ອເຮັດໃຫ້ການສົນທະນາມີປະສິດຕິຜົນ, ຖ້າສິ່ງຕ່າງໆຍັງຄົງຢູ່ຄືກັນຫຼືຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ, ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາພັກຜ່ອນແລະຈັດກຸ່ມໃຫມ່ໃນເວລາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຕົວຢ່າງ, ເຈົ້າສາມາດເວົ້າວ່າ: ມັນປາກົດວ່າທ່ານຕ້ອງການເວລາເພີ່ມເຕີມເພື່ອປະມວນຜົນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ສົນທະນາ. ພວກເຮົາສາມາດພົບກັນອີກເທື່ອຫນຶ່ງຫຼັງຈາກທີ່ທ່ານໄດ້ມີໂອກາດທີ່ຈະຄິດກ່ຽວກັບມັນ? ມັນຈະເປັນປະໂຫຍດບໍຖ້າທ່ານໃຊ້ເວລາຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ສົນທະນາ? ພວກເຮົາສາມາດພົບກັນໃນພາຍຫຼັງໄດ້ສະເໝີ. ຄວາມໂກດແຄ້ນໃຫ້ຜູ້ອື່ນຍ້ອນປະຕິກິລິຍາຫຼາຍເກີນໄປ ຫຼືບໍ່ປະມວນຜົນຂໍ້ມູນຕາມທີ່ເຈົ້າຄາດໄວ້ຈະເຮັດໃຫ້ບັນຫາຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ. ໃຫ້ພວກເຂົາມີພື້ນທີ່ ແລະເວລາເພື່ອແກ້ໄຂຄວາມກັງວົນຂອງເຈົ້າ. ສະຫຼຸບ ການສົນທະນາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກເຖິງແມ່ນວ່າມີຄວາມຈໍາເປັນແມ່ນຍາກທີ່ຈະແຕກ. ຄວາມຢ້ານກົວຂອງຜົນໄດ້ຮັບທີ່ບໍ່ດີຫຼືບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເວົ້າຫຍັງສາມາດປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ເຈົ້າເຂົ້າຮ່ວມການສົນທະນາທີ່ມີຄວາມຫມາຍທີ່ຖືກຕ້ອງໃນເວລາທີ່ທ່ານຕ້ອງການມັນຫຼາຍທີ່ສຸດ. ປະໄວ້ໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບການຈັດການ, ຄວາມຂັດແຍ້ງມັກຈະຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ. ຍິ່ງເຈົ້າຫຼີກລ່ຽງ ຫຼືຍົກເລີກການສົນທະນາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍເທົ່າໃດ, ມັນກໍຍິ່ງເປັນການຍາກທີ່ຈະແກ້ໄຂໃນພາຍຫຼັງ. ໃນເວລາທີ່ທ່ານໂຈມຕີລັກສະນະຂອງບຸກຄົນຫຼືຜ່ານການຕັດສິນທີ່ເຂັ້ມແຂງກ່ຽວກັບວ່າພວກເຂົາແມ່ນໃຜ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກຜູກມັດທີ່ຈະ react ທີ່ບໍ່ດີແລະຫັນເປັນການປ້ອງກັນ. ແທນທີ່ຈະເປັນການໂຈມຕີສ່ວນບຸກຄົນ, ແກ້ໄຂພຶດຕິກໍາສະເພາະໃດຫນຶ່ງຫຼືການກະທໍາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບທ່ານ. ຂໍ້ມູນຫຼາຍເກີນໄປເຮັດໃຫ້ຜູ້ອື່ນກວດສອບອອກແລະຫນ້ອຍເກີນໄປເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ສຶກສັບສົນ. ການສື່ສານທີ່ດີແມ່ນຈະແຈ້ງ, concise, ແລະທັນທີ. ປະໂຫຍກທີ່ປ້ອນຂໍ້ມູນຂອງທ່ານໃນວິທີທີ່ເຮັດໃຫ້ມັນງ່າຍທີ່ຈະເຂົ້າໃຈແລະປະຕິບັດ. ອາລົມໃນຂະນະທີ່ມີສຸຂະພາບດີເພື່ອສະແດງອອກບໍ່ຄວນເປັນອາວຸດດຽວຂອງເຈົ້າ. ການລະບຸຜົນກະທົບແມ່ນສໍາຄັນເພາະວ່າມັນມີສ່ວນຮ່ວມໃນສ່ວນການຄິດຂອງສະຫມອງທີ່ຈໍາເປັນເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາແລະຕົກລົງໃນການແກ້ໄຂທົ່ວໄປ. ຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ດີໃນການສົນທະນາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກແມ່ນບໍ່ພຽງພໍ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງສະແດງມັນຢ່າງຈະແຈ້ງ. ເມື່ອຄົນອື່ນສອດຄ່ອງກັບຈຸດປະສົງຂອງທ່ານ, ມັນງ່າຍທີ່ຈະມີການສົນທະນາທີ່ມີສຸຂະພາບດີແລະຊອກຫາການປິດ. ພວກເຮົາຄິດວ່າການສົນທະນາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກແມ່ນກ່ຽວກັບການແບ່ງປັນຄວາມຄິດເຫັນຂອງພວກເຮົາ, ກ່າວຄວາມຄາດຫວັງຂອງພວກເຮົາ, ແລະສະແດງຄວາມບໍ່ພໍໃຈຂອງພວກເຮົາ. ແຕ່ໃນການເວົ້າທັງຫມົດ, ພວກເຮົາລືມລັກສະນະທີ່ສໍາຄັນຂອງການສື່ສານທີ່ດີ - ການໄດ້ຍິນທັດສະນະຂອງຄົນອື່ນແລະເຄົາລົບຄວາມຄິດເຫັນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ສຸດທ້າຍ, ບາງການສົນທະນາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກສາມາດປ່ຽນເປັນຄວາມຮຸນແຮງ ຫຼືຮຸກຮານ. ການສູນເສຍຄວາມສະຫງົບຂອງທ່ານໃນປັດຈຸບັນດັ່ງກ່າວສາມາດເຮັດໃຫ້ສະຖານະການທີ່ບໍ່ດີເປັນຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ. ກະຈາຍຄວາມເຄັ່ງຕຶງໂດຍການຂໍໃຫ້ຄົນອື່ນເຊື່ອມຕໍ່ໃນພາຍຫຼັງ. ເລື່ອງນີ້ໄດ້ຖືກຈັດພີມມາກ່ອນຫນ້ານີ້ ຕິດຕາມຂ້ອຍຢູ່ ຫຼືທີ່ນີ້ສໍາລັບເລື່ອງເພີ່ມເຕີມ. ຢູ່ທີ່ນີ້. LinkedIn