Gara për udhëheqjen e inteligjencës artificiale nuk është thjesht një sprint teknologjik; është një debat i thellë filozofik për të ardhmen e njerëzimit. Në zemër të kësaj diskutimi, edhe brenda të njëjtës ndërmarrje si Meta, qëndrojnë vizione të ndryshme për evolucionin dhe qëllimin e AI. Mark Zuckerberg, CEO i Meta, mbështet një të ardhme të “Superinteligjencës Personale për të Gjithkush”, ndërsa Yann LeCun, shkencëtari kryesor i AI i Meta, mbështet vazhdimisht një ndryshim radikal në arkitekturën e AI dhe një angazhim të pathyeshëm për hulumtime të hapura. Yann LeCun: Arkitekti i Botës së Hapur Yann LeCun, një pionier në mësimin e thellë, ka shprehur vazhdimisht një vizion të fuqishëm, pothuajse purist, për përparimin e IA-së të përqendruar në hapjen radikale dhe një pivot themelor arkitektonik larg nga Modelet aktuale të Gjuhës së Madhe (LLMs). “Strategjitë e mbyllura / të pronësisë ngadalësojnë progresin e përgjithshëm”, një pikë për të cilën ai është bërë gjithnjë e më zëdhënës pasi kompanitë e shquara amerikane të inteligjencës artificiale “kanë filluar të ngrihen”. “Strategjitë e mbyllura / të pronësisë ngadalësojnë progresin e përgjithshëm”, një pikë për të cilën ai është bërë gjithnjë e më zëdhënës pasi kompanitë e shquara amerikane të inteligjencës artificiale “kanë filluar të ngrihen”. LeCun pretendon se “hapshmëria nuk është vetëm një filozofi; është një katalizator”, duke theksuar se “e ardhmja e AI-së varet nga bashkëpunimi, jo nga silo”. Kjo do të thotë se një qasje e fuqishme “lëvizje e hapur / pesha e hapur / kërkim i hapur për AI” është një domosdoshmëri. Ai në mënyrë specifike rrënjoset për “hapjen e plotë të të dhënave të trajnimit dhe testimit PUBLIC gjithashtu”, duke theksuar se hulumtimi i hapur dhe peshimet janë thelbësore për përfshirjen, diversitetin, shpejtësinë dhe inovacionin më të gjerë. Ide të mira, ai argumenton, “vijnë nga ndërveprimi i shumë njerëzve dhe shkëmbimi i ideve”, duke vënë në dukje miratimin e Meta- Divergenca më e dukshme e LeCun nga tendencat aktuale të industrisë qëndron në skepticizmin e tij për LLM-të si rruga drejt inteligjencës së avancuar të makinave. Ai deklaron, “Unë nuk jam aq i interesuar në LLM-të më. Ata janë lloj gjëje e fundit”. Ai i sheh ato si “në duart e njerëzve të produktit të industrisë, lloj përmirësimi në margjinë, duke u përpjekur për të marrë më shumë të dhëna, më shumë kompjuter”. Në vend të kësaj, LeCun mbështet një të ardhme të ndërtuar mbi arkitekturat që lejojnë makinat të kuptojnë botën fizike, të kenë kujtesë të vazhdueshme, dhe me të vërtetë arsyen dhe planin. Ai argumenton se trajtimi i botës reale është “shumë më i vështirë... sesa trajtimi i gjuhës”, pasi gjuha është diskrete, ndërsa të dhënat natyrore janë të larta-dimensionale dhe të vazhdueshme. Zgjidhja e tij e propozuar është Arkitektura e Përbashkët parashikuese (JAPA ose JPA), e cila synon të mësojë “reprezencat abstrakte” të imazheve, videove ose sinjaleve natyrore, duke bërë parashikime në atë “hapësirë të përfaqësimit abstrakt” sesa në nivelin e p LeCun preferon termin Advanced Machine Intelligence (AMI) në krahasim me AGI, duke vënë në dukje se inteligjenca njerëzore është “super e specializuar”, duke e bërë “të përgjithshmen” një gabim. ai parashikon me optimizëm se ne mund të kemi një “përdorim të mirë për ta bërë këtë të funksionojë të paktën në një shkallë të vogël brenda tre deri në pesë vjet”, me shkallëzimin në nivelin njerëzor AMI potencialisht duke ndodhur “ Brenda një dekade ose më shumë”. Ylli i Veriut i Mark Zuckerberg: Superinteligjenca personale për të gjithë Vizioni i Mark Zuckerberg, i kapsuluar në iniciativën “Super Intelligence Labs” të Meta, është ndjekja e Ai beson se zhvillimi i superinteligjencës është “tani në sy”, me pamje të sistemeve të inteligjencës artificiale që “përmirësohen” tashmë të dukshme. optimizmi i Zuckerberg shtrihet në superinteligjencën që përshpejton ritmin e përparimit të njerëzimit, por thekson një “pasoja edhe më të kuptueshme” nga aplikimi i saj personal. “Inteligjenca personale për të gjithë” Një superinteligjencë personale, sipas mendimit të tij, do t’i ndihmonte përdoruesit “të krijojnë atë që duan të shohin në botë, të përjetojnë çdo aventurë, të jenë një mik më i mirë për ata që ju interesojnë, dhe të rriten për t’u bërë personi që ju aspironi të jeni”.Kjo është në kontrast të qartë me “të tjerët në industri që duan të drejtojnë AI në automatizimin e të gjithë punës së vlefshme”, duke çuar njerëzimin të jetojë “në një minierë të prodhimit të saj”. Zuckerberg parashikon një të ardhme ku njerëzit shpenzojnë “më pak kohë në softuer produktiviteti, dhe më shumë kohë për të krijuar dhe lidhur”. Sa i përket hapjes, Zuckerberg përsërit një sentiment të ngjashëm me LeCun: “Ne besojmë se përfitimet e superinteligjencës duhet të ndahen me botën sa më gjerë që të jetë e mundur”. megjithatë, ai menjëherë paraqet një paralajmërim të rëndësishëm: “Kjo tha, superinteligjenca do të ngrejë shqetësime të reja të sigurisë. Ne do të duhet të jemi të rreptë në zbutjen e këtyre rreziqeve dhe të kujdesshëm për atë që zgjedhim për burim të hapur”. Linja e gabimit filozofik: Përtej sloganeve të përbashkëta Ndërsa Zuckerberg dhe LeCun janë shtylla e përpjekjeve të AI të Meta dhe në mënyrë sipërfaqësore ndajnë një angazhim për “hapshmërinë” dhe ndikimin pozitiv të AI, një analizë më e thellë zbulon dallime të rëndësishme filozofike dhe strategjike që mund të formojnë thellë trajektoren e AI. LeCun është hapur kundër aftësisë së LLM për inteligjencë të vërtetë dhe arsyetim, duke advokuar për krejtësisht të reja “modele botërore” dhe arkitekturat JAPA që mësojnë përfaqësime abstrakte dhe planifikojnë në hapësirë të fshehtë. Ai e konsideron trajektorinë e tanishme të LLM si “absurditet” për arritjen e inteligjencës në nivel njerëzor. Zuckerberg, megjithatë, flet gjerësisht për “superinteligjencën” duke u bërë “në sy” përmes “sistemeve të AI duke u përmirësuar vetë”, pa përshkruar një largim nga paradigma e LLM. Kjo sugjeron se nisma “SuperIntelligence” e Meta, ndërsa ambicioze, mund të jetë ende e rrënjosur në shkallëzimin dhe përmirësimin e modele Për më tepër, interpretimet e tyre të “hapjes” zbulojnë një dallim të hollë, por të rëndësishëm. Mbështetja e LeCun për “burim të hapur / burim të hapur / hulumtim të hapur” dhe “hapjen e plotë të të dhënave të trajnimit dhe testimit PUBLIC” është pothuajse absolute. Ai e sheh atë si përshpejtuesin themelor për përparimin, duke argumentuar se “asnjë entitet nuk do të jetë në gjendje ta bëjë këtë vetë” dhe se platformat e pronësisë “do të zhduken”. Zuckerberg, duke rënë dakord për ndarjen e përfitimeve në përgjithësi, shton kualifikimin kritik: “të kujdesshëm për atë që zgjedhim për burim të hapur” për shkak të shqetësimeve të sigurisë së romanit. Ky paralajmërim Ndikimi dhe rruga përpara Nëse vlerësimi teknik i LeCun-it është i saktë, dhe LLM-të janë me të vërtetë një "mënyrë e thjeshtë e arsyetimit" dhe nuk do të çojnë në inteligjencë të vërtetë të avancuar, atëherë një pjesë e konsiderueshme e investimeve të industrisë, duke përfshirë potencialisht "SuperIntelligence Labs" të Meta-s, mund të drejtohet në një rrugë më pak optimale. Përkundrazi, nëse “superinteligjenca personale” e Zuckerberg; edhe nëse ndërtohet mbi paradigmat ekzistuese mund të fuqizojë me të vërtetë miliarda dhe të nxisë kreativitetin siç parashikon ai, implementimi i saj i gjerë mund të ndryshojë në mënyrë dramatike ndërveprimin njeri-AI. Pyetja pastaj bëhet nëse ky fuqizim personal arrihet më së miri përmes një entiteti të vetëm, të fuqishëm si Meta që kontrollon arkitekturën qendrore dhe selektivisht open-sourcing, ose përmes inovacionit me të vërtetë të decentralizuar, “kudo” që LeCun kampionon. Vizioni i LeCun tregon për një të ardhme ku progresi i AI është një përpjekje e shpërndarë në nivel global, bashkëpunimi, i shtyrë nga gjeniumi kolektiv i një komuniteti të hapur.Vizioni i Zuckerberg, ndërsa ndan qëllimin e qasjes së gjerë, pozicionon Meta si arkitektin qendror dhe ofruesin kryesor të këtij të ardhmi, me një lëshim më të kontrolluar të teknologjive të saj themelore. Cila rrugë në fund të fundit nxit inovacionin më të madh dhe i shërben më së miri njerëzimit?A është “superinteligjenca” e vërtetë thjesht një shkallëzim i modeleve aktuale, apo kërkon një rishikim themelor arkitektonik aq thellë sa sugjeron LeCun?Dhe a mundet një korporatë e vetme, pavarësisht nga qëllimet e mira, me të vërtetë të fitojë fuqizimin universal duke ruajtur kontrollin përfundimtar mbi vetë teknologjitë që e përcaktojnë atë?
