د لونګ سړک کور: د لاسه ورکولو کیسه، زده کړه او بیا رغونه - لومړۍ برخه

ژوند د خپلو خورا ژورو درسونو درس ورکولو یوه لاره لري کله چې موږ لږترلږه تمه لرو. زما د وروستیو سفرونو په جریان کې، د کاري ژمنو او مسلکي مکلفیتونو په مینځ کې، ما داسې خبرونه ترلاسه کړل چې وخت یې ودروي - یو څوک چې زما ګران وم مړ شوی. د غم په دې شیبه کې ، یو حقیقت چې ما تل پیژندلی و ناڅاپه روښانه شو: زموږ وخت دلته اندازه شوی ، او زموږ څخه هیڅوک نه پوهیږي چې زموږ ساعت به کله ودریږي.

دا احساس د شدید شخصي ننګونې په دوره کې راغلی. ما خپل تلیفون د ویزې کارت ټول معلومات له لاسه ورکړل، د موټر چلولو جواز، د نورو مهمو پیژندنې کارتونو سره، د پام وړ دا چې زما میرمن او کورنۍ یې له لاسه ورکړه. زما په ژوند کې د لومړي ځل لپاره ، زه د هرڅه له لاسه ورکولو په څنډه کې ودریدم چې واقعیا مهم دی. دا په دې تیاره کې و چې ما یو غیر متوقع حقیقت وموند - کله چې تاسو د ډبرې لاندې ووهئ، نو په دې پوهیدلو کې یو عجيب آرام شتون لري چې د تګ لپاره یوازې یوه لاره پاتې ده: پورته!

د دې سفر په جریان کې، ما زده کړل چې موږ ډیری وختونه د شیانو په پیاده کولو کې تېروتنه کوو، که دا بریالیتوب وي، اړیکې، یا مادي شتمنۍ. هرڅومره چې موږ دوی ته لوړ کیږو ، هومره یې د لاسرسي وړ نه کیږي ، او کله چې موږ په لازمي ډول له لاسه ورکوو ، سقوط ویجاړونکی دی. پرځای یې، ما د داسې ژوند په ژوند کې حکمت موندلی چې د عزت سره عاجزي توازن کوي، چیرې چې ستاسو د ارزښت پیژندل پدې معنی ندي چې خپل ریښې هیر کړي.

زما په مسلکي ژوند کې، دا لید بدل شوی چې زه څنګه خپل هنر ته نږدې یم. ما وموندله چې ریښتیني غوره والی د لویو اعلانونو یا ژمنو په اړه ندي - دا د دقت ، لیوالتیا او دوامداره تحویل له لارې ستاسو هنر کې مهارت ترلاسه کولو په اړه دی. دا یوازې د دوی په اړه د خبرو کولو پرځای د ستونزو حل کولو په اړه دی ، ستاسو کار ته اجازه ورکړئ چې شک لرونکي خاموش کړي. پداسې حال کې چې دا طبیعي ده چې د غرور او انا احساس وکړئ کله چې تاسو په هغه څه کې چې تاسو یې کوئ غوره کوئ، دا باید د رحم او خواخوږۍ سره مخ شي. له انسانیت پرته بریا یوه سپېڅلې بریا ده.

پر مخ تګ لاره اسانه نه وه. کله چې تاسو وده او بدلون تعقیب کړئ نو تل به ډیرې ننګونې، ډیر خنډونه، او ډیر مقاومت وي. مګر ما زده کړل چې د لارې په اوږدو کې د خنډونو پرځای په خپل منزل تمرکز وکړم. دې سفر ماته په خپل ځان کې د پانګوونې حیاتي اهمیت را زده کړ - نه یوازې په مهارتونو او پوهې کې ، بلکه پدې پوهیدل چې څنګه نړۍ ته خپل ارزښت وړاندې کړئ. ولې خپل ځان محلي اغیزو ته محدود کړئ کله چې تاسو نړیوال نفوذ ته ورسیږئ؟

شاید تر ټولو مهم، ما د ورته ذهنیت لرونکو اشخاصو د شبکې جوړولو ارزښت زده کړی چې نه یوازې مسلکي اهداف شریکوي بلکې اصلي ارزښتونه. دا یوازې همکاران یا اړیکې ندي - دوی د غوره والي په لاره کې ملګري مسافر دي، هغه خلک چې د کلمو پرځای د عملونو له لارې خپل ارزښت ثابتوي. د دوی په شرکت کې، ما دواړه ننګونې او ملاتړ، نیوکه او هڅونه موندلې ده.

دا یوازې د بیا رغونې یا بیرته راستنیدو کیسه نه ده - دا د بیا رغونې په اړه ده، د ننګونو څخه د روښانه لید او قوي هدف سره د راپورته کیدو په اړه. لکه څنګه چې زه دې نوي څپرکي ته د یو خپلواک رینسانس مسلکي په توګه قدم اخلم، زه دا درسونه زما زړه ته نږدې لرم. ستاسو د خپل لوی مینه وال کیدو معنی دا نه ده چې یوازې تګ وکړئ؛ دا پدې مانا ده چې ستاسو په وړتیا باور کول پداسې حال کې چې وده او بدلون ته خلاص پاتې کیږي.

وخت، چې خورا قیمتي او محدودې سرچینې دي، ما ته دا درس راکړ چې زموږ میراث په لویو شیبو کې نه جوړیږي بلکه په ورځني انتخابونو او دوامداره کړنو کې. هره ورځ یو نوی فرصت وړاندې کوي چې خپل ارزښت ثابت کړي، نه د کلمو له لارې، بلکې د دقیقیت او لیوالتیا له لارې چې موږ خپل هنر ته راوړو.

دا زما نوی پیل دی. دا یو سفر دی چې د سرلیکونو یا لاسته راوړنو په واسطه نښه شوی نه دی، مګر د هغه حکمت په واسطه چې د راټیټیدو او پورته کیدو، له لاسه ورکولو او موندلو، ماتولو او بیا رغولو څخه ترلاسه شوی. په نهایت کې، ریښتیني حاکمیت زموږ د خپلواکۍ په اعلانولو نه راځي، بلکې د هغو کسانو سره زموږ د یو بل د انحصار په پیژندلو کې راځي چې زموږ ژمنتیا او انسانیت ته ژمن دي.

سفر دوام لري...