Epigenetyka, baton przekazywany przez pokolenia ludzkości: Odblokowywanie klucza do przyszłości, którą budujemy każdego dnia. Pomysł, że zmiana sposobu myślenia może zmienić twoje życie był atrakcyjny, i trzymałem się tego przekonania przez wiele lat. Chciałem nauczyć się otrzymywać złoty prysznic energii z wszechświata, oczyszczać negatywne myśli i uwalniać je, więc czytałem książki, dołączyłem do społeczności i oglądałem filmy na YouTube. "Let go 🕊️” Zrozumiałem, że zmiana mojego stylu życia lub sposobu myślenia nie sprawiła, że zmęczenie zniknęło.Zmiana mojego nastawienia nie przywróciła mojej energii.Nawet zmiana mojej perspektywy nie złagodziła uczucia, że to, co wydawało się problemem psychologicznym, jest w rzeczywistości problemem biologicznym. Co tak naprawdę zmienia Nasze geny pozostają w dużej mierze statyczne, ale coś się zmienia, nieustannie, przez całe nasze życie: jak te geny są wyrażane. Zmiany epigenetyczne to modyfikacje chemicznych znaczników siedzących na górze DNA – grupy metylowe, modyfikacje histonowe – które kontrolują, czy gen jest włączony czy wyłączony. Przewlekły stres zmienia wzorce epigenetyczne. dieta, sen, powtarzające się wzorce uwagi – wszystko to pozostawia fizyczne ślady w tym, w jaki sposób nasze geny się wyrażają. Wgląd, który zatrzymał mnie w moich ścieżkach, był następujący: Nie jestem jednostką stałą. Na poziomie komórkowym, jestem stale odbudowywany. This concept is similar to the Buddhist concept of impermanence. Architektura ciągłości Our nervous system is always doing something specific: it's trying to minimize surprise. Tworzy przewidywania tego, co nadejdzie, porównuje te przewidywania z tym, co się naprawdę dzieje, i aktualizuje swoje modele w oparciu o różnicę między oczekiwaniami a rzeczywistością. Praktyczne konsekwencje: Twój układ nerwowy uwielbia wzorce. Uwielbia wracać do tego, co jest znane. Nawyki, które utworzyłeś, myśli krążą nasze powtórzenia, reakcje emocjonalne, do których domyślnie reagujesz – wszystko to istnieje, ponieważ twój mózg zoptymalizował je. Czują się naturalnie, ponieważ są naturalne dla naszej architektury nerwowej. Nasz układ nerwowy próbuje zminimalizować błąd przewidywania. Tak więc, gdy wychodzimy poza znane wzorce, tworzymy wewnętrzne tarcie. Zauważyłem to w sobie: pociąg w kierunku powrotu do tego, co już wiedziałem, w kierunku tego, co nie wymagało ponownej kalibracji. Wyższość „procesu” nad „myślą” Doświadczenie, że „tylko zmiana sposobu myślenia jest niewystarczająca” jest naukowo słuszne. Z punktu widzenia całego układu nerwowego, świadome myślenie (przetwarzanie w korze przedramiennej) jest tylko szczytem góry lodowej.Prawdziwa transformacja na poziomie komórkowym, spowodowana zmianami epigenetycznymi i cięciem synaptycznym, jest ułatwiana przez powtarzające się, całościowe procesy neurobiologiczne zakorzenione w emocjach. 
 
 
 Myślenie: Podobnie jak stosowanie pliku do aplikacji oprogramowania. Często ma on tylko powierzchowne i tymczasowe efekty. Powtarzające się procesy neurobiologiczne: takie jak aktualizacja rdzenia systemu operacyjnego lub ponowna konfiguracja sprzętu. Różnica między myśleniem a zmianą To, co doświadczyłem poprzez obserwację, jest następujące: myślenie o wzorze i zmiana tego wzorca to dwie zupełnie różne rzeczy. Możemy intelektualnie zrozumieć, że wracamy do naszego znanego stanu domyślnego. Możemy nawet wyraźnie zrozumieć mechanizmy za nim. Układ nerwowy jest zaprojektowany, aby zoptymalizować przewidywalność.To dlatego fraza "zmiana myślenia zmienia twoje życie" często zawiodła. Ale pod myśleniem leży rzeczywista podstawa: mechanizmy predykcyjne układu nerwowego – funkcje przewidywania, oporu, powrotu do domyślnego i przyzwyczajenia. Nasze komórki są codziennie odbudowywane nie na podstawie tego, co myślimy, ale na podstawie tego, co faktycznie robimy. są odbudowywane nie na podstawie tego, w co wierzymy o naszych doświadczeniach, ale na podstawie tego, co faktycznie doświadczamy. Przekształcanie „habitu” w „konserwatyzm komórkowy” Reframing tendencji do powrotu do znanych wzorców nie jako osobistej wady, ale jako biologicznej strategii przetrwania (homeostazy), jest kluczowym punktem zwrotnym. 
 
 
 Interpretacja psychologiczna: „Popełniłem ten sam błąd ponownie” (samokrytyka). Interpretacja biologiczna: „Mój układ nerwowy powtarza znane wzorce, aby zaoszczędzić energię i zapewnić przetrwanie” (obserwacja). Przyjmowanie tej perspektywy biologicznej pozwala nam stworzyć współczującą odległość między naszą tożsamością a naszymi funkcjami ciała.Zamiast postrzegać siebie jako „złamane” lub „niepowodzenia”, możemy postrzegać siebie jako wysoce zoptymalizowane systemy, w których działają naturalne funkcje. Dodatek do buddyjskiego paragrafu - "Anicka i architektura umysłu" Buddyzm rozpoznał coś 2500 lat temu, co neuronauki dopiero teraz potwierdzają. Wiodący badacz neurobiologii medytacji zauważył, że Impermanencja – lub Nie jest abstrakcją filozoficzną, jest podstawową strukturą samej świadomości. Richard Davidson at the University of Wisconsin-Madison, "Nauka wreszcie zbliża się do buddyzmu." Anicka Buddyjskie rozumienie anicki nie oznacza, że „wszystko jest smutne i tymczasowe”. oznacza to coś bardziej precyzyjnego: nie ma stałego, niezmiennego ja. Buddhist cognitive science—the systematic study of how mind and perception actually function—maps this directly onto what neuroscience now calls predictive coding and neural plasticity. Jedną z ról ludzkości jest to, aby każdy człowiek stale przekształcał swoją ekspresję epigenetyczną poprzez przeżyte doświadczenie, we wszystkich aspektach życia. Kanon Pali opisuje Vipassana (medytację wglądu) jako bezpośrednie obserwowanie tej nietrwałości. Nie jest to kwestia wiary, ale uznania opartego na doświadczeniu. Obejmuje obserwację pojawiających się i zanikających myśli, pojawiających się i zanikających odczuć oraz ciągłych zmian, które tworzą świadomość.Nowoczesna neuronauka potwierdza, że to właśnie dzieje się na poziomie neuronalnym.Zmiany markerów epigenetycznych, ekspresja genów jest aktualizowana, a komórki dosłownie zmieniają się momentami. Naukowe podobieństwa między Shunyata (pustka) i Anatta (nie-ja) Jednym z centralnych poglądów buddyzmu jest to, że nie ma stałego, trwałego ja. Impermanencja (anicca) i nieja (anattā) reprezentują rzeczywistość, że tożsamość nie jest stabilnym obiektem, ale ciągłym procesem. Nowoczesne badania w epigenetyce idą w podobnym kierunku. Teraz rozumiemy, że ciało ludzkie nie jest zamknięte w statycznym genetycznym blueprintie. Chociaż DNA zapewnia strukturę, ekspresja genów jest stale kształtowana przez doświadczenia, takie jak stres, odpoczynek, uwaga, zachowanie i interakcja z środowiskiem. Z tej perspektywy jaźń nie jest kompletną istotą zakodowaną przy urodzeniu. Obiektywne markery biologiczne Historycznie efekty medytacji były oceniane przede wszystkim poprzez subiektywne samooceny.Nowsze badania zbadały te efekty przy użyciu wymiernych markerów biologicznych. 
 
 
 Ekspresja genów zapalnych: Medytacja i powiązane praktyki kontemplacyjne były związane ze zmniejszoną ekspresją genów pro-zapalnych wywołanych stresem, sugerując modulację ścieżek sygnałów zapalnych (Kaliman et al., 2014; Bhasin et al., 2013) Regulacja telomerów: Stabilność psychologiczna i zmniejszenie stresu zostały powiązane ze zwiększoną aktywnością telomerazy, mechanizmem zaangażowanym w utrzymanie długości telomerów i integralności komórkowej. (Epel et al., 2009; Schutte & Malouff, 2014) Wyniki te nie stanowią dowodów na „oświecenie”. Przyszłość, którą budujemy Epigenetyka uczy nas pokory. Przyszłość nie jest określana tylko przez nasze myśli. Jest ona ukształtowana przez rzeczy, które robisz wielokrotnie każdego dnia, twoje doświadczenia i naszą uwagę. Musimy być ostrożni z każdym wyborem, który podejmujemy. Każdą chwilę rzeczywiście czujesz coś zamiast zarządzania nim. Za każdym razem, gdy wychodzę z mojej strefy komfortu, pomimo mojego oporu nerwowego. To nie są wybory poetyckie. Są to selekcje epigenetyczne. Napisują one ekspresję naszych komórek. Tak budujemy naszą przyszłość. Budujemy naszą przyszłość nie poprzez siłę woli lub pozytywne myślenie, ale poprzez łączną wagę naszych przeżywanych doświadczeń, komórka po komórce. 
 
 Pozostajemy niedokończeni, nieustannie odnawiamy nasze komórki, robimy to, co możemy w każdej chwili, i przekazujemy ten impuls tym, którzy przyjdą po nas. Living is a process of design. We remain unfinished, continuously renewing our cells, doing the best we can in each moment, and passing that momentum on to those who come after us. Rie Zespół DriftLens

This story contains new, firsthand information uncovered by the writer.

Read My Stories

Ten dźwięk jest produkowany w oryginalnym języku historii!

Projekt ludzkich systemów: dlaczego epigenetyka pisze wszystko, co wiemy o zmianach

About Author

UWAGI

ZAWIEŚĆ TAGI

ARTYKUŁ TEN ZOSTAŁ PREZENTOWANY W

Related Stories

Google's Gemini AI: A Thought Experiment in Deception

How HackerNoon Feels About AI Generated Content (Hint: 👎🏽)

Meet Sekurno: HackerNoon Company of the Week

The Noonies 2022 Award Goes to Madalin Muraretiu - Contributor of The Year - Cryptocurrency Edition

Google's Gemini AI: A Thought Experiment in Deception

How HackerNoon Feels About AI Generated Content (Hint: 👎🏽)

Meet Sekurno: HackerNoon Company of the Week

The Noonies 2022 Award Goes to Madalin Muraretiu - Contributor of The Year - Cryptocurrency Edition

Light-Mode

Classic

Newspaper

Minty

Dark-Mode

Neon Noir

Minty

HN StartUps