
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Internet nigdy nie wydawał się głośniejszy, a jednak ludzie w nim są cichsi niż kiedykolwiek. Otwórz dowolną aplikację, a Twój kanał to ściana reklam, wirusowych klipów, wygenerowanych przez SI twarzy i wysoce dopracowanych „treści”, ale codzienne, chaotyczne aktualizacje od prawdziwych przyjaciół zdają się znikać. Odczuwam tę zmianę w moich kręgach. Osie czasu/kanały, które kiedyś były pełne urodzin, kiepskich selfie, przypadkowych zdjęć kotów/psów/jedzenia i niedokończonych myśli, są teraz dziwnie ciche, nawet gdy wszyscy po cichu przewijają dalej. Czy przekroczyliśmy już szczyt mediów społecznościowych? Najnowsze dane sugerują, że świat mógł już minąć szczyt mediów społecznościowych, przynajmniej pod względem czasu i entuzjazmu. Obszerne badanie zlecone przez Financial Times i przeprowadzone przez firmę zajmującą się analizą danych cyfrowych GWI przyjrzało się nawykom online około 250 000 dorosłych z ponad 50 krajów i stwierdziło, że średni czas spędzany w mediach społecznościowych osiągnął szczyt w 2022 r., a od tego czasu spadł o prawie 10%. Nawet po tym spadku, ludzie w krajach rozwiniętych nadal spędzają na platformach społecznościowych około dwóch godzin i dwudziestu minut dziennie, co stanowi oszałamiającą ilość uwagi. Co jeszcze ciekawsze, to kto napędza ten spadek. Największy spadek dotyczy nastolatków i osób po dwudziestce, czyli tych pokoleń, które w pierwszej kolejności uczyniły media społecznościowe mainstreamem. To samo badanie odnotowuje również wyraźną zmianę w tym, dlaczego ludzie otwierają te aplikacje: korzystanie z mediów społecznościowych do rozmów, wyrażania siebie lub poznawania nowych ludzi gwałtownie spadło od 2014 r., podczas gdy otwieranie aplikacji tylko po to, by „zabić czas”, wzrosło. Innymi słowy, media społecznościowe stają się coraz mniej społeczne, a bardziej przypominają nawyk tła. Od nadmiernego dzielenia się do „publikowania zera”. Dekadę temu, jeśli pamiętasz, kanały były chaotyczne, ale rozpoznawalnie ludzkie. Ludzie publikowali okropne zdjęcia jedzenia, niewyraźne opowieści z koncertów, zdjęcia w lustrach na siłowni i długie tyrady, których nikt tak naprawdę nie potrzebował czytać. Pamiętam swoje dni na studiach, kiedy wielu nastolatków, a nawet dorosłych, traktowało media społecznościowe jako domyślny pamiętnik swojego istnienia. Było głośno i bez filtrowania, ale czuło się, jakby wchodziło się do zatłoczonej kawiarni, gdzie wszyscy mówili naraz. Teraz wiele z tych głosów ucichło. Teraz wielu młodszych użytkowników cicho przechodzi na coś, co Kyle Chayka nazywa „podejściem do publikowania zera”, co oznacza bycie na platformach, przewijanie, ale ledwo publikowanie czegokolwiek o swoim życiu (tryb czysto konsumpcyjny). Powody są złożone. Istnieje rosnący strach przed błędną interpretacją lub reakcją online. Jeden niezręczny żart lub źle sformułowany podpis może zostać zrzut ekranu, udostępniony i stać się trwałym piętnem na Twojej cyfrowej tożsamości. Jednocześnie kanały oparte na rekomendacjach oznaczają, że nawet jeśli coś opublikujesz, nie ma gwarancji, że Twoi znajomi to zobaczą, co sprawia, że udostępnianie jest zarówno wysokoryzykowne, jak i niskonagradzające. Zasadzki w performatywnym internecie To cicho stworzyło świat „widmowych uczestników”. Ludzi, którzy spędzają godziny na oglądaniu, ale rzadko, jeśli w ogóle, wchodzą na scenę. Zasadzkają się za szybą, przełączając historie, lajkując posty lub po prostu przesuwając bez interakcji. W moim własnym życiu zauważam, że ludzie, z którymi rozmawiam co tydzień, prawie nigdy niczego nie publikują, a jednak wiedzą dokładnie, co dzieje się online, ponieważ zawsze tam są, niewidzialnie obserwując. Klimat emocjonalny również ma znaczenie. Trudno jest publikować o wakacjach na plaży lub brunchu, gdy cykl wiadomości jest pełen wojen, protestów, katastrof i niepokojów gospodarczych. Podczas pandemii i po niej badacze zaczęli używać słowa „doomscrolling”, aby opisać kompulsywne pochłanianie negatywnych wiadomości, często późno w nocy, i powiązali je z większym stresem psychologicznym i niższym zadowoleniem z życia. Dla wielu Gen Z i młodszych millenialsów, publikowanie czegoś lekkiego w środku tego ciągłego kanału kryzysowego może wydawać się nietaktowne, a nawet moralnie niewłaściwe, więc wycofują się w ciszę, kontynuując przewijanie. Kanał, który przestał być ludzki Innym, mniej filozoficznym powodem, dla którego ludzie mniej publikują, jest to, że „kanały nie są już dla nich miejscami”. Z czasem główne platformy przeszły od pokazywania głównie aktualizacji znajomych do pokazywania tego, co maksymalizuje zaangażowanie, często mieszanki influencerów, marek i treści wzmocnionych algorytmicznie. Analizy polityki i techniczne systemów rekomendacji pokazały, że algorytmy te są wyraźnie zoptymalizowane pod kątem metryk zaangażowania, takich jak czas oglądania, kliknięcia i reakcje, ponieważ to właśnie te liczby napędzają przychody z reklam. Ta optymalizacja zmienia to, co widzimy. Zamiast zdjęć z wakacji Twojego kuzyna, dostajesz guru nieruchomości obiecującego, że możesz przejść na emeryturę w wieku 30 lat, tuzin reklam produktów do pielęgnacji skóry i modelkę wygenerowaną przez SI, która nigdy nie istniała poza kartą graficzną. Raporty dotyczące mediów społecznościowych napędzanych przez SI odnotowują, że silniki rekomendacji są szkolone na każdym Twoim działaniu (polubieniach, pauzach, ponownych odtworzeniach), aby stworzyć hiper-spersonalizowany strumień treści, który ma powstrzymać Cię od odrywania wzroku. Jest to wydajne, opłacalne i coraz bardziej nieludzkie. Przeanalizowałem fragment tej dynamiki w „Instagram Blend ma nas zbliżyć, ale działa odwrotnie”, gdzie funkcja stworzona w celu pogłębienia więzi zamiast tego wzmacnia dystans. Poczucie „martwego internetu”: boty, marki i SI-śmieci Jeśli Twój kanał wydaje się dziwnie sztuczny, to nie tylko Twoja wyobraźnia. Raport Thales szacuje, że prawie połowa całego globalnego ruchu internetowego w 2023 r. pochodziła od botów, a nie ludzi, z około jednej trzeciej całego ruchu przypisywanej „złym botom” zaangażowanym w skrobanie, spam i różne ataki zautomatyzowane; ruch ludzki, w przeciwieństwie do tego, spadł do nieco ponad 50%. Kiedy mieszasz ten poziom automatyzacji z generowanym przez SI tekstem, obrazami i filmami, otrzymujesz to, co wielu użytkowników opisuje jako atmosferę „martwego internetu”: kanały zapchane fabrykami treści, syntetycznymi twarzami i farmami zaangażowania zamiast prawdziwych ludzkich głosów. Wynikiem jest dziwny paradoks. Internet nigdy nie wyprodukował więcej treści, ale nigdy nie wydawał się bardziej pusty. W tym środowisku wybór niepublikowania wydaje się mniej wycofaniem, a bardziej cichym aktem szacunku dla siebie. Tymczasem przewijanie nigdy się nie zatrzymało Tutaj pojawia się sprzeczność. Ludzie mogą mniej publikować, ale przewijanie wciąż jest nieustanne. Obserwowałem to w mojej rodzinie. Kilka lat temu mój ojciec ledwo korzystał z internetu. Teraz potrafi siedzieć godzinami, przeglądając krótkie filmy i rolki, zahipnotyzowany niekończącym się strumieniem klipów, które zlewają się ze sobą. To doomscrolling stał się nowym paleniem dla takich ludzi jak on, a oni nawet sobie z tego nie zdają sprawy. Widzę też dzieci w moim szerszym kręgu odmawiające jedzenia, chyba że telefon odtwarza im przed nosem YouTube Shorts. Badania potwierdzają ten niewygodny obraz. Najnowsze badania dotyczące platform krótkich filmów, takich jak Reels, TikTok i YouTube Shorts, wykazały, że częstsze ich używanie wiąże się z obniżoną uwagą, słabszą kontrolą impulsów i niewielkimi, ale mierzalnymi spadkami pamięci i pamięci roboczej zarówno u nastolatków, jak i dorosłych. Badanie z 2024 r. przeprowadzone na studentach uniwersytetu wykazało, że częste oglądanie rolek było związane z krótszym czasem koncentracji i niższymi wynikami akademickimi, zwłaszcza wśród tych, którzy spędzali kilka godzin dziennie na tych platformach. Badania skoncentrowane na neuronauce powiązały również uzależnienie od krótkich filmów ze zmianami w systemach mózgowych odpowiedzialnych za samokontrolę, sugerując, że długotrwała ekspozycja może trenować mózg do oczekiwania stałej stymulacji i utrudniać trwałe skupienie. Wszystko, co przewijasz, jest doskonale zaprojektowane Pod tą epidemią doomscrollingu kryje się bardzo specyficzna decyzja projektowa. Systemy SI są teraz odpowiedzialne za to, kim jesteśmy, co widzimy, jak długo i jak intensywnie nas wciągają. Te silniki rekomendacji śledzą każdy mikromoment (co lubimy, jak daleko przewijamy, gdzie pauzujemy, które klipy powtarzamy) i wykorzystują uczenie maszynowe do przewidywania dokładnej sekwencji postów, które najprawdopodobniej utrzymają nas przyklejonych do ekranu. W praktyce tworzy to samowzmacniającą się pętlę. Algorytm dostarcza treści, które wzbudzają nowość lub emocje, system nagrody mózgu uruchamia się, a ta neurologiczna odpowiedź staje się nowym danymi treningowymi, aby następnym razem kanał był jeszcze bardziej nieodparty. Z tygodnia na tydzień, z miesiąca na miesiąc, ten wzorzec przestaje wyglądać jak zwykłe użytkowanie i zaczyna przypominać uzależnienie behawioralne, problem, o którym klinicyści i badacze uzależnień cyfrowych mówią teraz otwarcie, gdy rozmawiają o kanałach zoptymalizowanych przez SI dla nastolatków. Jeśli mam to ująć prościej, system jest zaprojektowany tak, abyś przewijał, a nie pomagał Ci przestać. To właśnie sprawia, że rola SI jest tak paradoksalna. W szpitalach modele SI głębokiego uczenia wykrywają guzy raka piersi, często dorównując, a czasem przewyższając wydajność ludzkich radiologów. Te same rodziny technik (ogromne zbiory danych, głębokie sieci neuronowe, niekończące się cykle optymalizacji) są następnie ponownie wykorzystywane do dostosowywania nocnych kanałów, które obserwują Twoje zatrzymywanie się na oburzeniu, strachu lub zazdrości i reagują, dostarczając Ci więcej tego samego. Jeśli chwalimy SI za pomoc w ratowaniu życia w gabinetach radiologicznych, musimy również zmierzyć się z tym, jak cicho kształtuje naszą uwagę, wzmacnia nasze pragnienia i w wielu przypadkach wzmacnia nasze uzależnienia w telefonach, które trzymamy w poczekalni. Czy możemy sprawić, by internet znów stał się ludzki? Więc gdzie nas to stawia? Jeśli ludzie mniej publikują, a więcej przewijają, sugeruje to, że pragnienie obserwowania przetrwało pragnienie uczestniczenia. Częściowo jest to zmęczenie, częściowo strach, a częściowo architektura samych platform. Nie sądzę, że możemy to naprawić wyłącznie na poziomie indywidualnym, mówiąc ludziom, by mieli więcej „dyscypliny”, podczas gdy domyślny projekt systemu polega na przytłoczeniu ich dyscypliny. Zmienić można zestaw oczekiwań, jakie mamy wobec siebie, naszych społeczności i naszych regulatorów. Systemy rekomendacji mogą, co do zasady, być optymalizowane pod kątem metryk dobrostanu, a nie surowego zaangażowania, a organizacje badawcze już zaproponowały ramy do zrobienia dokładnie tego. Wskazówki dotyczące zdrowia publicznego mogą traktować doomscrolling i uzależnienie od cyfrowego świata tak, jak traktują siedzący tryb życia lub niezdrowe środowiska żywieniowe: nie jako wyłącznie prywatne wybory, ale jako wzorce kształtowane przez branże i infrastruktury. Na poziomie osobistym cichy bunt może wyglądać tak: 
 
 
 
 opublikuj coś małego i niedoskonałego dla kilku osób, na których naprawdę Ci zależy wycisz kanały, które sprawiają, że czujesz się jak produkt ustaw twarde granice dotyczące tego, kiedy przewijasz, a kiedy nie. Żadne z tych działań nie naprawi internetu z dnia na dzień, ale jest to sposób na podkreślenie, że ta przestrzeń należy przede wszystkim do ludzi, a nie do marek, botów czy wykresów zaangażowania. Prawdziwy internet, ten zbudowany ze śmiesznych żartów, kiepskich zdjęć i szczerej rozmowy, powróci tylko wtedy, gdy zdecydujemy, że bycie człowiekiem online jest ważniejsze niż bycie zoptymalizowanym.

The is an opinion piece based on the author’s POV and does not necessarily reflect the views of HackerNoon.

Read My Stories

Ten dźwięk jest produkowany w oryginalnym języku historii!

Dlaczego mniej publikujemy w mediach społecznościowych, a więcej przewijamy

About Author

UWAGI

ZAWIEŚĆ TAGI

ARTYKUŁ TEN ZOSTAŁ PREZENTOWANY W

Related Stories

Reach More Readers! BOOST Your Story on HackerNoon

Meet the Writer: HackerNoon's Contributor Emmanuel Nwaka, Content Marketing Professional

Listen to Tech Brief Podcasts on Your Headphones: Stay Connected to HackerNoon Anywhere, Anytime

Understanding Metaverse: A Basic Explanation

Reach More Readers! BOOST Your Story on HackerNoon

Meet the Writer: HackerNoon's Contributor Emmanuel Nwaka, Content Marketing Professional

Listen to Tech Brief Podcasts on Your Headphones: Stay Connected to HackerNoon Anywhere, Anytime

Understanding Metaverse: A Basic Explanation

Light-Mode

Classic

Newspaper

Minty

Dark-Mode

Neon Noir

Minty

HN StartUps